Öfke Medeniyeti

    Öfke, tanımsız bir duygudur. Yıkıcıdır. Yerine yenisini ve daha güzelini önermez. Zor kullanır, güzelliğin kuvvetini bilmez. Aklı iptal eder, akletmeye davet edeni anlamaz. Öfke ateşin odunu erittiği gibi eritir insanın erdemli yanını. Öfkenin medeniyeti olmaz. O sadece yıkar. Tarihi insanlar yazıyorlar. Tarihte var olan tek şey insanın kendisi ve yaptıklarıdır. Tarih boyunca zaman ve mekân değişir ama insan aynıdır. İnsanı çözen tarihi de çözer.

    Yusuf Kaplan şöyle diyor ( Batılıların sömürgeci ve emperyalist saldırıları Dünya üzerindeki tüm diğer dinleri ve medeniyetleri fosilleştirmesine rağmen İslam’ ı fosilleştirmeyi başaramadı. Seküler kapitalist ve sosyalist Batı uygarlığı tecrübelerinin, dünyaya savaşlardan,  haksızlıklardan ve hukuksuzluklardan başka bir şey veremediği anlaşıldı. Birincisi İslam’ ın doğuşu ve ardından gelen Abbasi ve Endülüs medeniyetleriyle; ikincisi ise Osmanlı medeniyet sıçramasıyla gerçekleşen İslam’ ın tarihi müdahalesinin şu an Müslümanlara üçüncü kez tarih sahnesine çıkma sancısı yaşattığını görelim) Yeni Şafak, 13 Aralık 2004. 
    Reaksiyon değil, aksiyona ihtiyacımız var. Aynı Alija İzzetbegoviç’in dediği gibi ‘üçüncü bir yol’a ihtiyacımız var. Berrak, içten beslenen bir bakışa ve “yeni bir medeniyet projesi”ne ihtiyacımız var.

     Geçmişi kanla yoğrulmuş olan Avrupa ve Amerika’nın kendi kurumlarını oluşturarak dünyayı paylaşmaları diğer ülkelere kan ve aşağılama ihraç etmeleri insanlık adına çok hazin bir durumdur. Yakın Avrupa tarihinde yaşananlar kendi aralarında nasıl kan döktüklerine şahittir. İkinci Dünya Savaşı buna en iyi örnektir.

    BM'de daimi veto haklarını elinde tutanlar bugüne kadar adil oldular mı? Nükleer ve kimyasal silah üreterek dünyayı bomba haline onlar getirdiler. Irak, kimyasal silah bahanesiyle işgal edildi. Bütün dünyanın gözlerinin içine baka baka yalan söylediler.

    Zalim ve diktatör Saddam İran'la savaşırken iyi idi. Ama kontrolden çıkınca ipini çektiler. Olan Irak halkına oldu. Bosna savaşında Avrupa ve Amerika üç yıl boyunca seyretti Müslüman kıyımını. Ama Saddam Kuveyt'e girip petrol yolları tehlikede olunca üşüştüler Ortadoğu’ya. Ve Irak'a bir milyon ton bomba attılar. Bedelini de Irak halkına fatura ettiler.

    Muhammed Esed “Mekke'ye Giden Yol” isimli eserinde anlatır. 1900–1950 yılları arasında Ortadoğu tarihine tanıklık etmiştir. Aslen Yahudi olan ama bu gezileri sırasında Müslüman olmuş bir düşünürün hayatını anlattığı kitapta İngilizlerin, İtalyan ve Fransızların Ortadoğu'da yaptıkları zulüm ve haksızlıkların boyutunu gözler önüne seriyor. Ortadoğu üzerindeki emellerini anlatıyor.

    Şimdi çok farklı mı sanki?. İngiliz ve Amerikalılar yıllar sonra aynı topraklardalar. Yine kan ve zulümle geldiler. Başkalarına insan haklarından dem vururken Guantanamo, Ebu Gureyb ve Felluce’ de yaptıkları işkenceler insanlık adına utanç vericiydi. Camileri bombalayıp içindeki yaralı insanları infaz eden bir “Öfke Medeniyeti” onların ki.

    İsrail' i dünyaya bela eden ve Ortadoğu topraklarına 1948 de bir bıçak gibi saplayan İngilizler değil miydi? Arapları Osmanlı’ya karşı kışkırtan, Çanakkale'ye Anzakları getiren. Kılıçsız savaşçı Mahatma Gandhi'nin ülkesi Hindistan’ı yüzyıllarca sömüren de onlar değil miydi? Pearl Harbour'da Japonlar 3.000 Amerikalıyı öldürdüler. Cezasını Hiroşima ve Nagazaki'de milyonlarca Japon, nesiller boyu ödedi.. Dünyaya medeniyet ve özgürlük vaad eden Amerika 250 milyon Kızılderili kanı üzerine kurulmadı mı?

    1492 yılında Endülüs'te 732 yıllık İslam medeniyetini yerle bir ettiler.

1917 Çarlık Rusya'sında yapılan Bolşevik devrimi milyonlarca insanın canına mal oldu. Sibirya kamplarında soğuk ve açlıktan kırıldılar. Kafkasya’da milletler parçalandı..

    Nazi Almanya’sında yüz binlerce insan gaz odalarında katledildi, aileler parçalandı. İnsanlar yaşadıkları topraklardan sürüldü. Bütün Avrupa kan ve gözyaşı döktü Adolf Hitler'in hayalinin peşinde.

    İtalya Akdeniz'i havuz yapmak istedi ve Roma hayalinin bedelini Libyalı Müslümanlar kanla ödediler.

    Fransa yıllarca Cezayir'de kan kusturdu Müslümanlara. İşgal dönemi boyunca bir buçuk milyon müslümanı katlettiler. Abbas Medeni liderliğindeki FIS hareketi 1992’de seçimleri ezici bir üstünlükle kazandığı halde Fransa demokrasiyi değil militarizmi ve diktatörlüğü destekledi. 

    Haçlı ordularının gözlerini kan bürümüş hırsları, hala sönmedi. Tam beş yüzyıl sonra, Avrupa' nın göbeğinde 250.000 Müslüman Boşnak’ın katledilmesini seyrettiler. Hollanda askerleri tarafından korunan Srebrenica'da 5000 Müslüman Boşnak’ın Avrupa’nın göbeğinde  topluca katledilerek çukurlara atılmasını seyretti çağdaş öfke medeniyeti.

    Kosova' da binlerce Müslüman Arnavut, Sırplar tarafından yok edildi. Hala toplu mezarlardan cesetler çıkıyor.

Çeçenistan’da savaşın çocukları on yaşını doldurdu. Şu anda 150.000 mülteci Çeçen, İnguşetya sınırında eski vagonların içinde ölüm kalım savaşı veriyor. Çağdaş Dünya Medeniyeti üç maymunu oynuyor. Duymuyor, görmüyor.

    Adalet duygusundan saparak “kontrolden çıkan insanlar” yaptı tüm bu olanları.

    Kişisel ve ideolojik ihtiraslar yüzünden milyonlarca insan öldü.

    Bu mu çağdaşlık ve medeniyet?

    Bu olsa olsa Mehmet Akif'in dediği gibi “tek dişi kalmış canavar”dır.

    Dünya zalimlere kaldı. Işık olmayınca, karanlık var oldu.

     “Öfke Medeniyeti” dünyaya hâkim oldu. Onlar yeryüzünü fitne ve fesada uğrattılar. Buldukları icatları da; insanlara daha baskın hükmetmek için yanlış yolda kullandılar. Tarih sahnesinde iki kez yıktıkları İslam Medeniyeti’nin yerine öfke medeniyetini kurdular. İnsanlığa kan ve gözyaşı armağan ettiler.

    Haksızlık ve zulüm nereden ve kimden gelirse gelsin, yanlıştır. George Bush ile Usame bin Ladin arasına sıkışmış/sıkıştırılmış olan İslam medeniyeti elbette bir çıkış yolu bulacaktır.

    İnsanlık adına yeni bir medeniyet projesine imza atmaya namzet olan İslam Toplumu bir an önce kendi değerlerini yeniden yorumlamalı, fikirsel yanlışlardan ve kolaycı alışkanlıklardan arınmalıdır. İslam toplumu kendi coğrafyasına sahip çıkmak istiyorsa en kısa zamanda kendini yenilemeli.

    Sloganik söylemlerin, yüzeysel ve geleneksel inanışların derdimize çare olmadığını hepimiz gördük. Tarih boyunca İslam medeniyeti’nin şiarı kavga değil barış, korku değil ümid, nefret değil sevgi olmuştur. Taraf olmak ya da olmamak elbette kişisel bir tercihtir. Bizler; hiçbir şey yapamasak da gözlem yapabiliriz. Hükmü ise “kalp ve vicdan” zaten verir.

    Artık Batı insanı susmalı, sadece susmalı bence.

    Çünkü çok gürültü yaptılar. Çok fazla kirlettiler dünyayı ve onun vicdanını.

    İnsanı kurban etmeyen/ettirmeyen İslam Medeniyeti’nin Ramazan Bayramı’nda Irak/Felluce’de katliam yapan işgalci öfke medeniyetine rağmen; Said-i Nursi söyle der “Şu istikbal inkılabatı içinde en gür sada İslam’ın olacaktır.”


SAYFA BAŞI






Yazarın diğer yazıları:

Öfke Medeniyeti
 

   
SAYFA BASI