MEKTUP

Anne baba hakkı gibi öğretmenlerimizinde hakkı vardır üzerimizde .

Hayran hayran dinlediğimiz , bize bilmediğimiz birçok şeyi öğreten o insanlar adeta idolleşmistir gözümüzde.

Belki şimdi çocuklarımızı okutanlarda saygın insanlardır. Saatlerce, günlerce öğretir, anlatır, boğazı kurur, gün gelir anlattıklarının anlaşıldığını görmek isterler.

Onca emek duvara anlatılmasın, boşa gitmesin diye dikkatleri teşvik ve motive etmek için, ”Çocuklar çıkarın kağıtları imtihan var” sesi çınlar bazan kulaklarda.

Dersine gereği gibi çalışanların yüreği hoplamaz diğerleri gibi.

Dünya da böyle değil mi, birgün“ çıkarın defterleri“ denecek.

Herkes gibi yazar da, okuyucusunda emeğinin izini-yankısını görmek ister.

Onlarla irtibat yazarı tekrar yeni ve hikmetli araştırmalara motive edecektir.

Almanca ifadeyle”ob es ankommt”, “mesaj yerine varıyormu“, duymak ister, isabetsiz kürek çekmiş olmamak icin. Bir saatlik yazıyı bir dakikada çayını yudumlarken okuyana, arada bir olsun iki satır teşekkür , yapıcı bir kritik veya telefonu tuşlamak o kadar zor mu?

Hani denirya; yiyip içtiğin senin olsun, görüp duyduklarından anlat bakalım.

Veya okuyup hissettiklerinden, tecrübelerinden.

Mevzuya girmek icin size sözlüksüz okuduğum ilk kitap “Kultur knigge für nicht muslime –(Prof. Heine, Herder yay.) Birde Der Koran und seine umstrittenen Aussagen (monika und Udo Tworuschka –Patmos yay) tavsiye edeyim. Neden mi? Okuyanlarla muhabbet yenilerini okumaya teşvik, okuduğunu anlatarak yorumunu onlarla paylaşabilmekte okuma ve araştırmaya motivedir de ondan.Yoksa ilgisizler içerisinde ilim adamı bile körelir gider.  Öyleya ;  
“İş yanına git iş kokarsın, mis yanına git mis kokarsın” demişler. Hani çevreniz değilmidir genelde sizi yönlendiren ve şekillendiren?

İsterseniz olumsuz haberlerden bunaldığımız şu sıra güzel bir hatırayla devam edelim bu ayki sohbetimize.

Onbinlerce hakkıyla ilgilenilmeyen ve sahipsiz gencimizin yanında, onbinlercesininde elinden tutan, onlara hakka doğru yön veren ve dolu dolu programlar sunan hatta kurs ve evler açarak sahip çıkanlarda var elhamdulillah, onların hepsine minnet borçluyuz, tebrikler.

Bu yılda Fulda yakınlarındaki heryıl bine yakın karışık gencimizin katıldığı 4-günlük kampa götürdük gençleri.(14-24 yas arası) onları getiren ailelerle yıllık hasret giderirken kamp müdiresinden duyduklarımı sizlerle paylaşmadan edemeyeceğim.    ”Normalde buranın kapasitesi 500 kişi, siz geçen yil 800 genç olmanıza rağmen disiplin, organize ve terbiyeli-istisna davranışınız dikkatimi celbetti, bu galiba dininizden olsa gerek, her zaman kapımız size açıktır. Ve ilave ediyor” eğer bu kadar karışık bizim gençler olsaydı değil kampı köyü oynatırlardı, size tebrikler”diyor. Negüzel değil mi ardımızdan böyle intibalar bırakanlarımız da var. Hicbir emek boşa gidermi ?

Bazan dünyayı kurtarmak isterken ehlimizi veya kendimizi dahi kurtaramazsak !. İkinci , üçüncü dereceden isterle meskuliyet bizim birinci mesuliyetimize mani olmamalı. Bize emanet ehlimizi , hatta kendimizi ateş çemberinin icinde korumak öyle kolay mı ? Maldan, rahattan-zevklerden, zamandan feda etmeden mümkün mü hiç.

Maddi mesayiye gitmeyip ömrünü ve imkanlarını eğitime veren nadide kişi ve kuruluşlara cimrilik gösteren, dil uzatan veya destekten imtina edenler merak ediyorum onların yerini nasıl doldurabilecekler. “Zaten eğitimci ve prototip krizindeki bizler o lükse sahip miyiz ki?

Malesef  koca-koca laflar edip, en güzel zamanlarını zaman bilmezlerin arasında heba eden okumazlar, bilmem bu mesajı nasıl alacaklar. Bilmediğini bilmemek değilmidir bizi bilgiye birtürlü yaklaştırmayan özellik. Bir topluluk kendini değiştirmedikce Allah onları değiştirir mi? Bütün ezilmişlik ve yakınmaların kaynağı bu değil midir.(14 milyonun 1,4 milyara galebesi de). Neyse mektup da bayağı uzadı kusura bakmayın.

Biz en iyisi dünyayı kurtarmayı birakıp önce su alan gemimizi hatta kendimizi kurtarmaya bakalım , Allah yar ve yardımcımız olsun.  Selam size dua edin kardeşlerinize.
SAYFA BASI


Yazarın diğer yazıları:

Mektup

   
SAYFA BASI