OYUNA  GELMEMEK


Almanya’daki son yıllarımızı kartondan kaplan, Metin Kaplan’la oyalanarak ve oyalatılarak geçirdik. Ellerine tahta kılıçlar yerleştirilen bir avuç zavallı, nam-ı meşhur “Köln Halifesi”nin liderliğinde hem Almanya’yı hem de Türkiye’yi fethederek, “Şeriat Devleti”ni kuracaktı (!). Karnı tok kedinin, pençeleri arasında can çekişen fareyle oynadığı gibi, medya ve yetkili merciler, yarattıkları bu fenomeni istedikleri şekile sokarak, istedikleri şekilde kullandılar.

Medyadik Kaplan, yazılı ve görüntülü basının vazgeçemedikleri simalardan bir haline getirilmiş, az daha hıristiyan annelerin, söz geçiremedikleri çocuklarını korkutacak bir müslüman kimlikli ve kılıklı canavar yapılıvermişti. Yapılan medya propagandasının tesiriyle hareket eden samimi ve safdilli müslümanlar; bu belâdan kurtulmak için dua ediyorlardı. Kaplan fenomeninden kurtulunduğunda rahat bir nefes alacaklarını, Almanya’daki müslümanlara bundan sonra dalaşılmayacağını zannedenler, çok sürmeden sükût-u hâyâle uğradıklarını gördüler. İçimizden bazıları; “Keşke Metin Kaplan’ı Türkiye’ye teslim etmeyerek bir müddet daha onunla meşgul olsalardı. Meğer, bir parçacık huzurumuzu onun varlığına borçluymuşuz. O elden çıkınca, tekrar bizim yakamıza yapıştılar.” şeklinde itirafta bulunuyorlardı.

Yine medyatik propaganda ve dezinformasyonun tesirinde kalan samimi ve safdilli Alman vatandaşlarımız da; yıllardır Alman medyasını ve resmi makamlarını meşgûl eden, Alman  ve Türk devletinin korkulu rüyası; bu tahta kılıçlı kartondan kaplan, Metin Kaplan’dan kurtulurken, “Gott sei dank!” (Allaha’a şükür) diyerek rahatlamışlardı... Onların da hevesleri ne yazık ki çok sürmeden kursaklarında kaldı, çünkü; bir Metin Kaplan yaratan güçler, fazla zaman geçirmeden nice Kaplanlar piyasaya sürdüler.. Çünkü, düşmansız yaşamak mümkün değildi. Müslümanları dize getirmek, töhmet altında bırakmak ve hıristiyanları galeyana getirmek için seçilen propaganda malzemesi, iki tarafı keskin kılıç gibiydi: Bir tarafı püskürtmek, diğer tarafı hücuma geçirmek için...

Şuurlu olarak kendi halkını “Öcü Müslüman” tiplemeleriyle korkutanlar, müslümanları da yine müslümanlarla korkutuyorlar. Bu, “Çayın taşıyla çayın kuşunu vurmak” gibi birşeydir. Kendilerinin korkaklığından değil, kurnazlıklarından kaynaklanan bir maharetleridir.

Batı Avrupa Türkleri’nin, hatta müslümanlarının gelecek yıllarda AB içinde nasıl ve ne kadar varlık gösterecekleri hususu, Alman Devleti’nin ve tebaasındaki Türk azınlığın tutumu ve duruşuna göre şekillenecektir. Resmi ağızların ve mercilerin birazcık sunî iltifatı karşısında ağzı sulanmaya, dizlerinin bağı çözülmeğe başlayan islâmî kuruluş temsilcileri, “Kardeş Kuruluş” dediklerinin zaafiyetlerinden ve hatalarından kaynaklanan taraflarını antipropaganda malzemesi olarak kullanır, onları küçümseyerek ve kötüleyerek kendilerini birilerinin gözüne girmek,  itibar-mevki kazanmak için lanse ettirme bedbahtlığına düşerlerse, bunun bedelini Allah indinde, (eğer varsa) vicdanlarında ve tarih önünde ödeyeceklerdir!.. Yaptıkları eğer ihanet değilse, hadiselere at gözlüğüyle bakma veya şahsiyetsizliktir. Bunun vebalini gelecek nesillere yüklemeğe kimsenin hakkı yoktur.

Bilhassa Almanya’daki Türkler üzerinde onyıllardan beri oynanan oyunların farkında olanlar; nice önce göklere çıkarılan “Şeyhülislam”lar, başkanlar, temsilciler, sonra da; onları oraya çıkaran eller tarafından, tekrar senaryo tamamlandıktan sonra, alaşağı edildiklerini gördüler.

Almanya’daki hiçbir üst kuruluş tek başına ne Türkleri, ne de müslümanları temsil etmemektedir. Henüz daha arzu edilen o altyapı –maalesef- oluşturulamamıştır. “En büyük benim” diyenlerin, büyüklüğün; şahsiyet, samimiyet ve ilerigörüşlülükle bağlantılı olduğunu unutmamalıdırlar. O ilerigörüşlülük ki, oynanmak istenen oyuna gelmemek gibi birşeydir.

Yazarın diğer yazıları:

Oyuna Gelmemek
Cavanlık Bir Uçar Kuştur
Kocalık Bir Naçar İştir
Varılmaz menzile bu gidişle
Bomba yağar başıma
Gurbet düğünleri
ALSAK MI, ALMASAK MI?
Terörizmle kolonizm arasında