Güzel bir yazı

Güzel bir söz, güzel bir ortam beyindeki huzur hormonlarını harakete geçirerek,  kalp atışınızdan düşünce ufkunuza maddi ve manevi tüm benliğinize etki eder.

Her okuduğumda gözlerimi yaşartan (zira beden suyla yıkanırsa, ruh da dua ve gözyaşıyla) Bayern’den bir annenin oğluna mektubuyla beraber ağlayalım. Belki yanan evlere bir kova su olur gözyaşlarımız. Ağlayamayanlarsa nabzını kontrol etsin ve derhal bir gönül doktoruna koşsun, vesselam.

 „Hayat yıldızlara tırmanan bir merdiven. Bir ucunda madde; aciz, hantal. Bir ucunda Allah. Seni bu basamaklardan zirvelere, sırtımda ben taşıyacağım oğlum. Nerelerden geçeceğiz kimbilir? Çöllerden geçeceğiz belki vahalardan yoksun. Sonra ateş böceklerine tahammülü olmayan gecelerin içinden geçeceğiz... Sen kucağımda masum uyurken, dudaklarının bir tomurcuk gibi açılısını seyredip, güç alacağım tebessümünden. Bu savaş o tebessümünü dudaklarında dondurmak için, bu savaş senin için verilecek oğlum..

     Gurbet eldeki izimiz,  yükümüz,  gücümüz... Dağları betondan olan ücra kayalıklardan yoksun diyarlarda bir kardelen gibi büyüyeceksin. Toprak yolları yok ki  minik parmaklarınla açabileceğin kuyulara bilyalarını yuvarlayabilesin. Çelik çomak oynayabileceğin mahalle arkadaşların da olmayacak... İki ayrı dünyada yaşayacaksın biliyorum. Biliyorum ve birgün sorularına cevap olabilmek için, iki ayrı dünyada iki ayrı insan olarak yaşatmamak için seni,  çırpınıyorum.

       Sana  Hayyam`la kadeh tokuşturmadan konuşabilmeyi öğretmeliyim. Dede Korkut hikayeleri Robin Hood’un maceralarından daha sevimli gelmeli. Göthe`de  neden seytanın galip geldiğini anlatabilmeliyim.  Seytanı öğretmek zor ama, ondan kaçmanı kolaylaştıracak ışığı kafana doldurabilmeliyim. Yılbaşı gecelerinin çılgın kahkahaları arasında hezimet duyabilmeyi ve herşeye rağmen insanları sevebilmeyi öğretmeliyim. Sana uygun bir dünya kurabilmeliyim oğlum. Zirveleri etrafında korkuluklar olmayan bir dünya. Hür ama dengeli, zengin ama gösterişsiz, garpta ama şarklı.  

      Anneannenin çiçekli namaz entarisi gibi, Ayşe kızın çeyizindeki kaneviçe gibi, sonbaharda yedi göller, ilkbaharda akdeniz gibi, gökkuşağı gibi, senin boyadığın resimler  gibi cıvıl cıvıl, rengarenk bir dünya kurabilmeliyim sana.  Bir balık suyun dışındaki dünyayı ne kadar tasavvur edebilirse sende kopuk bir parçası olduğun bu degerleri ancak o kadar kavrayabileceksin biliyorum. Daha iyi anlayabilmen için gerekirse kilisede bir mescit inşa edebilirim ama, korkuyorum!

       Bütün bunların sana az gelmesinden korkuyorum. Sana yetmemekten korkuyorum, sana çok gelmekten korkuyorum. Atacağın her yanlış adım dünyamın bir sütununu devirecektir. Dünyamın,  yani senin dünyanın. Seninle konuşurken dilimin sürçmesinden korkuyorum, hafızanda çatık kaşlı biri olarak yaşamaktan korkuyorum! Madrabazlar senin için pusuya yattılar, kobra yılanları en müsait anını kolluyorlar. Buralar yad eller, buralar yabancı! Bu ellerde kaybolmandan korkuyorum. Değer levhasının hergün yazılıp bozulduğu bu dünyada kafanı karıştırmaktan korkuyorum. Seni korumakta aciz kalmaktan korkuyorum... 

          Benimkisi bir meçhul karşısında duyulan ürperti. Oysa benimsin! Kendim kadar benim, ruhum kadar benim, aldığım nefes kadar benim. Seninle yeniden geldim dünyaya  ama, rollerimizi daha yeni başladık oynamaya.  

          Bir sürünün içinde getirdim seni dünyaya oğlum. Ummandaki dalgalar gibi sayısız, yürüyen, tepinen, esneyen ve öğrendiği sesleri tekrarlayan milyonlarca kafa var bu sürüde. Onlara benzemediğimiz için, onlardan olmadığımız için en arkalara atıldığımız bir sürü bu... Bu sarhoş karnaval alayının arkasından koşmandan korkuyorum! 

        Kara gözlüm... Unutma, asla unutma ki bu eller, bir gayrimüslimin kirlettiği tuvaleti temizlerken; sana tarhana içirirken, saçlarını okşayıp, gözyaşlarını silerken olduğundan daha az asil değildi. Unutma ki annenin seni dünyaya getirirken çektiği sancı hala dinmedi. Seni uzun boylu kristal bardaklara hapsedip, tütün kokulu kokteyl salonlarında günahkar dudaklara peşkeş çekebilirler. Benliğini aşmalısın, taşmalısın oğlum. Kan, irin, küf, leş, kir kokan, karanlığını göğsünde barındırdığı zift renkli barbarların günahlarından alan dar labirentlerde yarasalarla kan içmeye çağırabilirler. Kaçmamalısın, kaçamazsın! Savaşmalısın oğlum. Kalabalığı sevmelisin ama,  onda erimemelisin. Onu aydınlatmalısın . Yürüyen bir heykel gibi olmalısın; dinç ve dik. Karşına çıkan her türlü engeli ezip geçmelisin oğlum. Açmalısın gözlerini! Yıldızlaşmak kolay değil. Çalışmalısın, yorulmalısın, ter akıtmalısın. Kutuplarda vaha olmanı bekliyorum, çölde bir şelale.. Yasatmak için yaşamanı istiyorum, aydinlatmak için yanmanı bekliyorum. Çok mu şey istiyorum yavrum? Ama ne istiyorsam senin için istiyorum, senin için oğlum.

Annen

SAYFA BASI

Yazarın diğer yazıları:

Güzel bir yazı
Bireyselleşmenin sessiz depremleri
Herseye rağmen
Batıdan bir iç muhasebe
Huzur yazıları
Sağlıklı değişim
Her ayrılık
Kimse sizin yerinize düşünmez
Sözlerin özünden
Mektup
   
SAYFA BASI