Kafada burada yaşayamamak

     İnsanın ait olduğu yerde olamaması ya da orayı bir türlü belirleyememesi toplumsal ve sosyal bilincin hala gel gitlerden kurtulamamış olduğunu gösterir. Yanlış anlaşılmasın, ana vatanın sevgisi bizde apayrı bir önem taşır, lakin bu sevgi bizim buraya (yaşadığımız ve çocuklarımızın da yaşayacağı) çevreye olan gözümüzü kör, kulağımızı sağır edecek dereceye varmamalı. „Aşk gözü kör eder„ sözünü de diğerleri gibi sorgulayabilmeliyiz.

     Bana gelen maillere veya buradaki köşe yazılarına bakıyorum da genel konu, ya Tr.deki secimler-partiler- ya holdingler, ya da  yine hiç görüp dokunamadığımız lakin ana-babamızdan daha fazla konuşup-tanıdığımız! futbol takımları vs..(Tr. yi düze çıkarıp, nefes aldıranlar dahi yaranamadıysa, biz mi burdan gidip anlamamaya kitlenmiş beyinlere anlatabileceğiz.?) Bu ülkeye hizmet ediyorsanız yaptığınız işe göre değil, inancınıza ve hayat tarzınıza göre bir muameleyle karşılaşıyorsunuz. E.Dumanlı

     Şayet asırlar önce  Anadoluya gelen atalarımız da geldikleri yere kitlenerek kalmış olsalardı o toprakları ebedi yurt edinebilirler miydi ? Düşünmeye ve araştırmaya değer.

     Geldiği günden beri öndekilerin ayak izlerini taklit ederek kısır tartışma, iskambil kağıdı veya dumanlı yerden kurtulamayanlar daha ne zaman yaşadıkları çevrenin veya asrın farkına varacaklar? Bunun sadece cepdeki kuru bir kağıtla olmayacağıysa herkese malum.

     Bildiğiniz gibi iş piyasasıda eskiki gibi tıkırında değil, şartlar oldukça ağırlaştı, elemandan beklenim çıtası gittikçe yükselmekte.

     İşler azalınca ihtimal bir çıkıştan sonra 30-35 yaşında –ömrün yarısı- hala mesleksiz oluşunu veya çağa gerekli donanım için ne firsatlar kaçırıldığı ancak o zaman mı anlaşılacak.?

     Geçen Würzburg da eyalet içişleri bakanıyla yapılan parti içi bir toplantıya davet edildik. Konu integrasyon ve müslümanların dindersiydi. Malesef  Türkiye ye odaklanmış bizimkilerin, engellemek veya kendince yönlendirmek için gelenler kadar ilgi ve hazırlıkları yoktu.

     Merak ediyorum, kafalar ne zaman „dank“ diyecek? Bu ilgisiz ve sessiz kalıştan dolayı, onur kırıcı veya iyice dışlayıcı yasalar geldikten sonra, ya da postaya gelen „Çocuğunuzla artık baş edemiyoruz, gelin okuldan alın“ mektubundan, ya da ‚falan yerde alkol veya uyuşturucu komasına girdi’ haberindan sonra mi?

     Dikkat, bu bir testtir.!

     Okuyucu daha ziyade nereye öncelik verilmesini, ya da hangi konuların ele alınmasını arzu ediyor?

     Gerekli bilgi ve ilgiye bir mail ya da telefon kadar uzak değilseniz, gösterin o zaman. Unutmayın, sizden gelen teklifler ve fikirler, tekrar size çözüm, araştırma ve faaliyet olarak geri dönecektir, ona göre.

     Çok hoşuma giden bir cümleden haraketle size çevremizdeki çalışkan ve fedakar insanların bazı faliyetlerini aktarmayı kendime bir vazife addediyorum. “Mach was gutes und erzähle darüber.”Yap iyi bir şey ve anlat !

     Özellikle beylerin ağır ve zor şartlarda çalıştığı bu toplumda bize uygun eğitimde sac ayağının toplum ve okul yönü oldukça zayıf.

     O yüzden çocuk yetiştirmenin ağır yükü daha ziyade evde annenin üzerine binmekte. Hele bu ebeveyn yanlızsa isşi daha da zor.

     Müjde!

     Artık Würzburg ve çevresinde oturanların (Aile ve sosyal çalışma bakanlığının finanse edip onayladığı) bir adresi var „Betreuung und Kontakstelle für Muslime in WÜ.u.Umgebung“ gözünüz aydın. Başka şehirlerde de benzeri yerler açılabilmesi için projeleri olanlara fikren yol ve metodda yardımcı olunursa bu örnek ve güzel hizmet tüm Almanya çapındaki insanımıza ulaşmış olur.

     Zira bu ülkede vazifelerini hakkıyla yerine getiren o çalışkan ve güzel insanların da vergileriyle oluşan havuzdan  pek ala diğer insanlar gibi faydalanma hakları var. Yanlız buna, projelendirip sunarak, ardında olan, takip eden ve de rüştünü (insanıyla el ele) çalışmalarıyla ispatlayanlar ulaşabilmekte.

SAYFA BASI

Yazarın diğer yazıları:

Kafada burada yaşayamamak
İyiye değişim ve beyinlerde haraket
Örtün bir bayrağa bedel
Veli Sohbetleri  (Elterntalk)  
Bir proje yarışması
O öyle bir kitap ki !
Kurbanımız  esas olsa
İslam 2020 – Stuttgart
Bir Rahmet Çadırı ve bir fıncan kahve
Hoşgörü diyarından
İnternet, gençlik ve biz
Mayıs Mektubu
Evlenmek mi zor, anlaşmak mı? Veya  neden illa Aile?
Mart mektubu
İçimdeki Notlar
Hayat; sebep ve sonuç
Hacda nefsi Kurban edebilmek 
Şiir gibi bir izinden…  
Aküyü doldurmak
Müstesnalar
“Çocuklara  çok  yazık”
Röttingen deki „İslam Projesi“ tüm okullara örnekti
Ölüm hapsaneleri ve ölü ruhları dirilten Kurán
Son kalemiz „Aile“„out“ mu oluyor?
„Moschee Weg“ ve Yeni Cami
Sanat, para, ahlak
Bir başka açıdan Diyalog
Vurdumduymazlığa çare ne?
Estetik, armoni ve renklerin dili
Mutluluk (formülü) ertelenemez
Almanyadaki yeni neslin tarih bilinci
„Çocuk kuyuya düşmeden“
Aşk gibi okumak
Güzel bir yazı
Bireyselleşmenin sessiz depremleri
Herseye rağmen
Batıdan bir iç muhasebe
Huzur yazıları
Sağlıklı değişim
Her ayrılık
Kimse sizin yerinize düşünmez
Sözlerin özünden
Mektup
   
SAYFA BASI